En voor het eerst duurzame medailles. De meeste reacties waren positief. Een enkeling vond het jammer dat ie niet meer lekker klingelde tussen de al opgebouwde verzameling. Als organisatie spraken we al vaker over duurzaamheid en het werd tijd. Vooral na het medaille drama van vorig jaar. Toen hoorden we een week voor de loop dat de medailles allemaal in het schip op het kanaal vast zaten en ze niet voor de loop binnen zouden zijn. Bunniks Mooiste kan toch niet zonder medailles, vonden we.
Samen met de leverancier besloten we ze opnieuw te bestellen en ze zouden worden ingevlogen. Dat zet je wel aan het denken. Zaten we vervolgens met 1000 niet gebruikte medailles. Om iets van ons schuldgevoel in te lossen zijn we gaan recyclen, alle linten zijn verwerkt in slingers (heeft u ze zien hangen op het plein?), en alle medailles zijn naar metaalrecycling gegaan.
Hadden we nog wel 1 vraag, vinden kinderen duurzame medailles wel mooi? Een van onze commissieleden, en vervent voorstander van goede tradities, nam de proef op de som. Hij liet een groepje kinderen een medaille aanwijzen die ze het mooist vonden: de traditionele, een van aardappelschillen en een houten. De meeste vingers gingen naar de duurzame varianten. Test geslaagd, beslissing genomen. En het is niet alleen duurzaam vanuit natuurlijk perspectief, fysiek is er ook wat voor te zegen: aardappelschillen zijn toch een stuk minder zwaar.
